Tuesday, April 10, 2012

Payung Syurga.

Pernah satu ketika ibu aku bersuara,

"Mak dah tempah bilik kat rumah orang tua. Jadi, bila mak dah tua nanti, Apeet tak payah susah-susah nak jaga mak. Kerja rajin-rajin, baru hidup senang."

Secara automatik dua biji mata bercermin sebagai penambah power aku berkaca. Anak mana yang sanggup dengar ibu kata begitu? Aku sedar, aku bukan anak terbaik idaman mak-mak. Tapi untuk mengabaikan ibu aku bila dah dimakan usia nanti, langsung tak terdetik kat hati gelap aku ni.

Aku sebak. Aku balas, aku kata bila sudah punya kerja, punya pendapatan, kecil atau besar, aku akan tunaikan tanggungjawab aku sebagai anak. Aku akan balas balik jasa mak, yang menjadi medium aku dihantarkan ke dunia.
Walaupun aku tahu aku tak mampu.

Tanpa ibu, tak mungkin kita akan melihat walau sekilas pun cahaya dunia.
Tanpa ibu, tak mungkin kita dapat menghidu walau satu aroma pun di atas bumi.
Tanpa ibu, tak mungkin kita dapat mendengar walau satu pun kicau burung di langit.

Tanpa ibu, kita tak akan ada, kecuali dengan kehendak-Nya.

Aku bersyukur sebab masih punya ibu.
Aku bersyukur, kerna masih mampu mengadu.

Tapi aku sedar, dia bukan milik aku selamanya. Bila sampai ketentuan, dia akan pergi. Aku akan tinggal sendiri. Itu aku sedar.

Tapi jika diberi pilihan antara aku dan dia, aku mahu ibu pergi dulu.
Kerna aku tak sanggup lihat ibu hidup sendiri di dunia fana tanpa aku.
Biar aku tanggung seksa itu.
Biar aku tanggung seksa itu.
Biar aku tanggung seksa itu.

Cuma satu aku minta.
Tuhan, tolong tempatkan ibu bapaku di tempat sebaik-baik ciptaan-Mu.
Aku sedar, aku anak derhaka.
Tapi aku masih mahu yang paling sempurna untuk mereka.

Tuhan, tolong ampunkan dosa mereka.
wafeex, 
11:32 pm.
Shah Alam.

No comments:

Post a Comment